استاد شهریار

هـ. ا. سایه:

ترانه غزل دلکشم مگر نشنفتی

که رام من نشدی آخر ای غزال رمیده

خموش سایه که شعر تو را دگر نپسندم

که دوش گوش دلم شعر شهریار شنیده

عمران صلاحی:

شهریار حزن بودی، خانه‌ات بیت‌الحزن

 پادشاه قلعهٔ خاموش روح خویشتن

شهر ویرانی سراسر خانه‌هایش سوخته

بادهای دربه‌در چرخان و بر در حلقه‌زن

مفتون امینی:

چون دل مفتون ترا مشکل به دست آورده‌است

کی رها می‌سازدت اینگونه آسان شهریار

اولین استاد شعر و آخرین سلطان عشق

هر کجا نام تو در آغاز و پایان شهریار